Vulkaan Benefiet

DrumSpirit geeft een VULKAAN BENEFIET op zaterdag 1 mei 2010 om 18u00 in hun clubhuis!

De Ijslandse aswolk hield 47 leden van het percussie ensemble onverwacht 9 dagen langer in de States (Cleveland). De extra verblijfskosten zorgen voor een zware financiële dobber. Help ons bij de onvoorziene kosten door uw bijdrage!

Op 1 mei geeft DrumSpirit nog eens een voorstelling van hun USA-show 'Hypnotia' (2 euro inkom), halen we de herinneringen boven met beelden van de voorbije USA-WGI uitdaging en is de bar open voor een hapje en een drankje...

Welkom en bedankt, nogmaals, voor uw steun!

de DSequipe

Go home day 16 & 17

maandag 26 & dinsdag 27 april 2010

DrumSpirit is thuis! Eind goed, al goed. Onder de groepsdruk van de vele ouders en sympathieke lezers van dit massaal gelezen blog, toch nog een afsluitend bericht.

Maandag, D-day! Vroeg op, laatste ontbijt, laatste Clevelandmomenten. Maar, we moesten het geen 2 keer vragen om in te pakken. Iedereen was enthousiast genoeg om tijdig gepakt en gezakt klaar te staan, het verlangen om te vertrekken was te groot. Renee was uren te vroeg aan het motel om ons uit te zwaaien en ons naar ook naar Cleveland airport. Ze nam afscheid van elke kamer. In het gure regenweer vulden we de shuttlebusjes van het Days-inn motel om naar de luchthaven te vertrekken. Een lange reis-2-daagse was begonnen.

Op de luchthaven van Cleveland kwam DS met mondjesmaat toe. Net een 'déjà-vue' gevoel... aja we hadden er een week geleden ook uren gewacht. Gelukkig konden we nu wel inchecken. Hier en daar wat bagage wisselen zodat alle tassen de 50 pounds niet overschreden. En dan... lap, vertraging... ah nee hé! Maar dat vormde geen probleem voor de volgende vluchten, ppff, uiteindelijk toch de gate in, het vliegtoestel op, naar Newark.

Alle vluchten verliepen behoorlijk goed en volgens plan. Alle laatste dollarcentjes werden opgedaan aan de talrijke luchthavenresto's. De vlucht Newark-Frankfurt had wel de luxe van een heel ruim aanbod aan tv-entertainment, zodat de slapenlozen hun tijdverdrijf makkelijk konde nvinden.
Naarmate de trip vorderde sloeg de vermoeidheid echt toe. Alle DS-leden lagen met bosjes te slapen aan de gate-wahtruimtes in Frankfurt. De laatste luchthaven was de hardste noot door het lange wachten op de verbinding naar Brussels Airport. Gelukkig hadden we dan al de zekerheid dat het thuisfront al heel nabij was... we konden er desnoods al te voet naar toe :)

Met een minieme 'Lufthansavertraging' kwamen we aan in het thuisland. Een eerste groepje van 9 had de wachttijd in Brussel doorgemaakt, wegens de groepsverdeling in de laatste vlucht. Ondertussen had de bus zich ook al aangemeld. De afstand tussen thuis en DrumSpirit werd steeds kleiner en spannender: wat zal onze thuiskomst geven na de vele wilde verhalen en immense interesse van het thuisfront?

België was groener geworden, maar de files in de hoofdstad waren nog steeds hot. Het was ook duidelijk dat de zomer lonkt alhier: de zweetgeurtjes vierden hoogtij in de hete bus! Groot-Bijgaarden, Aalst, Gent, Waregem... Deerlijk, afrit Kortrijk ring, A19, Menen... Aaaahhhhhh, spannenddddd!

We spraken af om de bus te laten doorrijden tot het clubhuis zonder de leden, die van om het hoekje te voet de thuismenigte zou tegemoet komen.... Verrassing! En ook een kwestie om de emotionele waarde te respecteren :)

De bezoekersauto's stonden al tot over de bocht geparkeerd. Als een blauwe Hypnotia-kudde verschenen we van achter de hoek voor de vele ouders, familie, vrienden en sympathisanten. Meteen werd er naar elkaar toe gelopen en konden de intense ontmoetingen en omhelzingen de vrije loop gaan. In alle drukte van de menigte, pers, fotografen, auto's, bus, bagage en tranen konden we een groot spandoek aanschouwen aan het clubhuis met: WELKOM THUIS! Moh, er ligt ook ne rode loper! Het thuisfront had zich goed voorbereid voor de warme & hartelijke ontvangst. Het weerzien en de ontmoeting was een overweldigende gebeurtenis! Alhoewel we niks tekort gekomen waren in die 14 dagen en de gekste en overgetelijkste dingen hadden beleefd, was het terugzien heel innemend! De blauwe shirtjes zag je overal obsorberen in het enthousiaste publiek.

Na de groepsfoto's voor de kranten en de plaatselijke fotografen werd de tapkraan opengedraaid en werden er Belgische frieten à volonté geserveerd om de thuiskomst te vieren! Het clubhuis zat stampvol en er heerste een gezellige en aanmoedigende sfeer met dolenthousiaste ouders en familie. Er werd flink nagepraat. En de jetlag? Die werd even vergeten...

Eén ding is zeker: ons USA-WGI 2010 project is meer dan geslaagd op alle vlak. Alles wat we meegemaakt hebben was buiten alle verwachting en telkens in positieve zin... of er werd iets positiefs van gemaakt (dankzij ook onze Amerikaanse vrienden). De groep is er rijker (in de zin van ervaring) en sterker door geworden. Oogkleppen zijn opengezet, motivatie is aangescherpt!

De waarden zijn ingevuld... DrumSpirit doet zijn slagzin "merk voor percussie" terug alle eer aan!
Dit hebben we alleen maar te danken aan de inzet van:
- alle leden die in welke situaties ook, alles op alles zetten om een/het doel te bereiken, belang hechtten om in groep iets te presteren dat meerwaarde biedt in het leven of in de muzikale carriëre én die 47 vrienden waren, de lange 17 dagen lang!

- alle staff- en instructieleden die de voorbereidingen troffen en de groep begeleidden doorheen alle repetities
- het bestuur en ouders die vertrouwen stelden en geloofden in de uitdaging en de meerwaarde van DrumSpirit voor zoon en/of dochter én daarbij ook de handen uit de mouwen staken!
- alle vrienden, familie en sympathisanten die onzen bleven/blijven steunen

Echt bedankt allemaal voor alle kippevelmomenten!

Uiteraard hopen we om met deze equipe verder te bouwen aan het DrumSpirit fenomeen!

Morgen beginnen we aan een nieuwe uitdaging!

PS: De heimwee duikt nu al op... eigenlijk mis ik nu al de gezelligheid en de domme vragen van de 47 DS'ers rond mijn gat die de deur van kamer 208 platliepen. Huisnr. 33 in de Menenstraat, Dadizele ontbreekt momenteel al deze DS-charme... Bedankt aan de trouwe lezers en de vele leuke reacties!

uw blogger Gio

+++ Vluchtinfo 4 +++

DrumSpirit is geland op Frankfurt luchthaven!

Om 9u07 precies raakte vlucht CO 50 de Duitse grond. Een vlotte vlucht met een overaanbod aan tv-programma's liet de tijd vlug passeren.

Nu is het wachten op de aansluitingen naar Brussels Airport, uurschema te vinden in het BLOGbericht +++ Vluchtinfo 3 +++

Het kort in...

Tot straks!

+++ Onthaal +++

Wie komt ons in de armen sluiten bij onze thuiskomst dinsdag 27 april om 19u00 aan het DS-clubhuis?

Church day 15

zondag 25 april 2010

Voor de eerste keer zijn we blij dat het weekend voorbij is... inderdaad we vliegen morgen terug naar huis... euch... als alles goed gaat BTW. Dit is trouwens ook voorlopig het laatste BLOGbericht, tenzij de vluchturen veranderen, dan volgt er ook een update: hou de BLOG dus in de gaten komende uren en dagen!

Vandaag hadden we een afspraak in een protestantse kerk (Garofalo's gemeenschap) voor een zondagse plechtigheid. Dit als waardering voor alle sympathie die we van hen gekregen hebben deze week. We waren het hen enigszin verplicht... toch een kleine opoffering om op zondag om 7u30 op te staan.

De eerste viering om 9u00 (inderdaad er was ook een tweede om 10u30, wegens -toch wel- de grote opkomst) had een goed gevulde kerk, mede dankzij DrumSpirit. De Protestantse viering wordt in gewone burgerkledij opgedragen met moderne zangliederen. De communie kwam al heel vroeg, terwijl de preek op het einde werd verteld. Allemaal een beetje anders dus, maar toch ongeveer hetzelfde... De hosties waren een soort aperitiefnootje dat iedereen doorgeschoven kreeg, alsook Jezus' bloed -druivensap- kreeg elk in een miniglaasje aangeboden. Slik en 't was weg. Geef mij maar de echte plakkerige hostie die gehemelte en tong aan elkaar doen kleven.

Daarna konden we net als in de films buiten in de zwoele middagzon wat gezellig napraten met wat oudere Amerikanen over het wel en wee over onze situatie en het Belgenland, terwijl de DS- ouders alles in het werk stelden om friteuzen bij elkaar te krijgen om het Vlaamse voedsel te prepareren. Het duurde wat lang, want de infrastructuur was niet ideaal om frieten massaal te gaan bakken. De leden hielden zich wat bezig met basketten, iPotten, fotograferen, mekaar ambeteren, zagen,...

Toen het etenstijd was, werd duidelijk dat de inspanning meer dan de moeite geweest was: de kost was mmmmm...! Ook de Amerikanen genoten met volle teugen en namen zelfs een doggiebag mee naar huis.

Tijdens de immense familie afwas werd er naarstig verbroederd, het DS-artikel geconsulteerd in de plaatselijke krant, gedessert én werd de kerk overrompeld door ADHD-DS-muzikanten. De goedgelovigen die onder de kerkruimte wisten niet wat ze te horen kregen doorheen de houten skeletbouw: drum en bass van de harde beats daverden naar beneden. Maar de kids amuseerden zich en dat mocht! Op den duur zat bijna iedereen te genieten van het geïmproviseerd concert...

Met hopen 'left-overs' gingen we midden de namiddag terug naar het motel, voor de laatste keer met de Church busjes... even genieten!?

Vroeg thuis om ons voor te bereiden op de terugtocht en om nog wat na te genieten en een laatste kringmoment te houden. Ook Arnaud werd nog eens met een cadeautje in de bloemen gezet met de geboorte van zijn kersverse Timeo.

Had ik nu met een pen geschreven, dan had de blauwe vloeistof wellicht zijn laatste druppel gegeven... Toch eindigt het verhaal hier niet, eens thui,s hebben we nog massa's vertelsels voor de thuisblijvers in petto. Vraag ernaar en graag tot in de Nijverheidslaan 6B!

What's next?

Je dagelijkse verslaggever,
Giovanni

PS: hou de BLOG in de gaten voor eventuele praktische updates!!

Satur day 14

Zaterdag 24 april 2010
Heerlijk! Weinig beleefd vandaag. Weinig te vertellen. Een korte blog vandaag. Eens vroeg in bed met andere woorden. Het kan ook eens meer dan voldoende zijn: niksnutten!

Eerlijk? Het wordt lastig. De laatste dagen van een extra onvoorziene week, de laatste loodjes, we hebben het bijna gehad. Iedereen kijkt uit naar die verlossende vlucht naar huis, die warme ontvangst, de oude bekenden. Desalniettemin blijft de sfeer bijzonder goed, dankzij iedereen die zijn steentje bijdraagt om het beste ervan te maken. Daaraan kan je zien dat DrumSpirit met alle leden al veel watertjes hebben doorzwommen en over heel veel discipline en teamspirit beschikken om dergelijke situaties onder controle te houden. Bedankt aan allen voor die 'geest' ;))

Nog even terugkomen op het niksnutten: Ik ga wellicht de vrouwelijke ouders op mijn dak krijgen als ik niet vermeld dat zij eigenklijk wel fameus gewerkt hebben vandaag! Zij hebben bijna een hele dag de voorbereidingen getroffen om de luch van zondag Vlaams te ruiken. Met de familie Garofalo's deden zij boodschappen en prepareerden ze 'Belgian Fries with Meatballs in Tomatosauce' of op z'n Vlams: 'Fritn mè gekaptbolln in tommattesause'. Benieuwd wat ze ervan gaan vinden!

's Avonds konden we voor het eerst naar de kerkgemeenschap/gebouw van de Garofalo's zelf in Medina voor het dinner (Voorgaande dagen was dit een veel grotere gemeenschap in Middleburg Heights).
Heel landelijke deze keer. Op de hoek van de straat een gezellige typisch houten country-style. Iedereen de Churchbusjes uit en de 'kelder' van het kerkje binnen voor een macaronimaaltijd, verzorgd door een nieuw koppel die ons dierbaar was. De sfeer is er veel intiemer en familiairder.
Na het eten konden we naar boven (eigenlijke kerk) om een kijkje te nemen in de gebedsplek. Bankjes, raampjes, houtwerk, klokkentouw, valse vleugelpiano, gebedsboekjes (euch, -boeken), altaartje,... kolonistennostalgie. Maar: ook basgitaar, elektrische gitaar, versterkers alom, keyboard én elektrische drumset ware ner aan te treffen... alsof er iedere zondag een rockband de liefelijke viering opluisterd.

Een natuurlijke aantrekkingspool voor onze muzikanten: er werd algauw een ensemble samengesteld die enige muzikalititis teweeg bracht en iedereen stil kreeg op de banken. Artiesten als Camille, Geert, Domien, Bernd, Tijl, Steven, Lowie, Bert, Bart en Jens passeerder de revue. De ene al innemender dan de ander. Maar allen al even gezegend... hahaha...
Gelukkig dat er geen Christus aan het kruis hing achter het altaar, anders was ie eraf gevallen...

Na het bezoek was het tijd geworden om huiswaarts te keren. Van niksnutten (sorry Bea, Dorine, Micha en Ingrid) wordt je ook moe!
Busjes in, busjes uit, busjes terug, kamertje in, kamertje uit, praatje hier, praatje daar, filmke peuzelen, en dodo...

Morgen de laatste volledige! Laat ons hopen.

Wat zei ik? Korte blog?

+++ Vluchtinfo 3 +++

Vluchten terugkeer DrumSpirit USA-WGI project
- vertrek Cleveland: maandag 26 april
- aankomst Dadizele: dinsdag 27 april

CO50 Cleveland (US) -> Newark (US): 14u45 -> 16u25
CO50 Newark (US) -> Frankfurt (D): 19u30 -> 9u25

----------------------------------------------------------

LH4576 Frankfurt (D) -> Brussels (B): 13u00 -> 13u55 (groep 1)
LH4580 Frankfurt (D) -> Brussels (B): 15u50 -> 16u45 (groep 2)

----------------------------------------------------------

Noel Tours Brussels -> Dadizele: 17u30 -> 19u00 (allen)
(uren nog onder voorbehoud: hou de blog in de gaten!)

We doen een oproep aan alle ouders, vrienden en familie om de groep te verwelkomen op dinsdag 27 april om 19u00 in het DrumSpirit clubhuis.
Geen afhaling in Brussels Airport graag!