Go home day 16 & 17

maandag 26 & dinsdag 27 april 2010

DrumSpirit is thuis! Eind goed, al goed. Onder de groepsdruk van de vele ouders en sympathieke lezers van dit massaal gelezen blog, toch nog een afsluitend bericht.

Maandag, D-day! Vroeg op, laatste ontbijt, laatste Clevelandmomenten. Maar, we moesten het geen 2 keer vragen om in te pakken. Iedereen was enthousiast genoeg om tijdig gepakt en gezakt klaar te staan, het verlangen om te vertrekken was te groot. Renee was uren te vroeg aan het motel om ons uit te zwaaien en ons naar ook naar Cleveland airport. Ze nam afscheid van elke kamer. In het gure regenweer vulden we de shuttlebusjes van het Days-inn motel om naar de luchthaven te vertrekken. Een lange reis-2-daagse was begonnen.

Op de luchthaven van Cleveland kwam DS met mondjesmaat toe. Net een 'déjà-vue' gevoel... aja we hadden er een week geleden ook uren gewacht. Gelukkig konden we nu wel inchecken. Hier en daar wat bagage wisselen zodat alle tassen de 50 pounds niet overschreden. En dan... lap, vertraging... ah nee hé! Maar dat vormde geen probleem voor de volgende vluchten, ppff, uiteindelijk toch de gate in, het vliegtoestel op, naar Newark.

Alle vluchten verliepen behoorlijk goed en volgens plan. Alle laatste dollarcentjes werden opgedaan aan de talrijke luchthavenresto's. De vlucht Newark-Frankfurt had wel de luxe van een heel ruim aanbod aan tv-entertainment, zodat de slapenlozen hun tijdverdrijf makkelijk konde nvinden.
Naarmate de trip vorderde sloeg de vermoeidheid echt toe. Alle DS-leden lagen met bosjes te slapen aan de gate-wahtruimtes in Frankfurt. De laatste luchthaven was de hardste noot door het lange wachten op de verbinding naar Brussels Airport. Gelukkig hadden we dan al de zekerheid dat het thuisfront al heel nabij was... we konden er desnoods al te voet naar toe :)

Met een minieme 'Lufthansavertraging' kwamen we aan in het thuisland. Een eerste groepje van 9 had de wachttijd in Brussel doorgemaakt, wegens de groepsverdeling in de laatste vlucht. Ondertussen had de bus zich ook al aangemeld. De afstand tussen thuis en DrumSpirit werd steeds kleiner en spannender: wat zal onze thuiskomst geven na de vele wilde verhalen en immense interesse van het thuisfront?

België was groener geworden, maar de files in de hoofdstad waren nog steeds hot. Het was ook duidelijk dat de zomer lonkt alhier: de zweetgeurtjes vierden hoogtij in de hete bus! Groot-Bijgaarden, Aalst, Gent, Waregem... Deerlijk, afrit Kortrijk ring, A19, Menen... Aaaahhhhhh, spannenddddd!

We spraken af om de bus te laten doorrijden tot het clubhuis zonder de leden, die van om het hoekje te voet de thuismenigte zou tegemoet komen.... Verrassing! En ook een kwestie om de emotionele waarde te respecteren :)

De bezoekersauto's stonden al tot over de bocht geparkeerd. Als een blauwe Hypnotia-kudde verschenen we van achter de hoek voor de vele ouders, familie, vrienden en sympathisanten. Meteen werd er naar elkaar toe gelopen en konden de intense ontmoetingen en omhelzingen de vrije loop gaan. In alle drukte van de menigte, pers, fotografen, auto's, bus, bagage en tranen konden we een groot spandoek aanschouwen aan het clubhuis met: WELKOM THUIS! Moh, er ligt ook ne rode loper! Het thuisfront had zich goed voorbereid voor de warme & hartelijke ontvangst. Het weerzien en de ontmoeting was een overweldigende gebeurtenis! Alhoewel we niks tekort gekomen waren in die 14 dagen en de gekste en overgetelijkste dingen hadden beleefd, was het terugzien heel innemend! De blauwe shirtjes zag je overal obsorberen in het enthousiaste publiek.

Na de groepsfoto's voor de kranten en de plaatselijke fotografen werd de tapkraan opengedraaid en werden er Belgische frieten à volonté geserveerd om de thuiskomst te vieren! Het clubhuis zat stampvol en er heerste een gezellige en aanmoedigende sfeer met dolenthousiaste ouders en familie. Er werd flink nagepraat. En de jetlag? Die werd even vergeten...

Eén ding is zeker: ons USA-WGI 2010 project is meer dan geslaagd op alle vlak. Alles wat we meegemaakt hebben was buiten alle verwachting en telkens in positieve zin... of er werd iets positiefs van gemaakt (dankzij ook onze Amerikaanse vrienden). De groep is er rijker (in de zin van ervaring) en sterker door geworden. Oogkleppen zijn opengezet, motivatie is aangescherpt!

De waarden zijn ingevuld... DrumSpirit doet zijn slagzin "merk voor percussie" terug alle eer aan!
Dit hebben we alleen maar te danken aan de inzet van:
- alle leden die in welke situaties ook, alles op alles zetten om een/het doel te bereiken, belang hechtten om in groep iets te presteren dat meerwaarde biedt in het leven of in de muzikale carriëre én die 47 vrienden waren, de lange 17 dagen lang!

- alle staff- en instructieleden die de voorbereidingen troffen en de groep begeleidden doorheen alle repetities
- het bestuur en ouders die vertrouwen stelden en geloofden in de uitdaging en de meerwaarde van DrumSpirit voor zoon en/of dochter én daarbij ook de handen uit de mouwen staken!
- alle vrienden, familie en sympathisanten die onzen bleven/blijven steunen

Echt bedankt allemaal voor alle kippevelmomenten!

Uiteraard hopen we om met deze equipe verder te bouwen aan het DrumSpirit fenomeen!

Morgen beginnen we aan een nieuwe uitdaging!

PS: De heimwee duikt nu al op... eigenlijk mis ik nu al de gezelligheid en de domme vragen van de 47 DS'ers rond mijn gat die de deur van kamer 208 platliepen. Huisnr. 33 in de Menenstraat, Dadizele ontbreekt momenteel al deze DS-charme... Bedankt aan de trouwe lezers en de vele leuke reacties!

uw blogger Gio