Vulkaan Benefiet

DrumSpirit geeft een VULKAAN BENEFIET op zaterdag 1 mei 2010 om 18u00 in hun clubhuis!

De Ijslandse aswolk hield 47 leden van het percussie ensemble onverwacht 9 dagen langer in de States (Cleveland). De extra verblijfskosten zorgen voor een zware financiële dobber. Help ons bij de onvoorziene kosten door uw bijdrage!

Op 1 mei geeft DrumSpirit nog eens een voorstelling van hun USA-show 'Hypnotia' (2 euro inkom), halen we de herinneringen boven met beelden van de voorbije USA-WGI uitdaging en is de bar open voor een hapje en een drankje...

Welkom en bedankt, nogmaals, voor uw steun!

de DSequipe

Go home day 16 & 17

maandag 26 & dinsdag 27 april 2010

DrumSpirit is thuis! Eind goed, al goed. Onder de groepsdruk van de vele ouders en sympathieke lezers van dit massaal gelezen blog, toch nog een afsluitend bericht.

Maandag, D-day! Vroeg op, laatste ontbijt, laatste Clevelandmomenten. Maar, we moesten het geen 2 keer vragen om in te pakken. Iedereen was enthousiast genoeg om tijdig gepakt en gezakt klaar te staan, het verlangen om te vertrekken was te groot. Renee was uren te vroeg aan het motel om ons uit te zwaaien en ons naar ook naar Cleveland airport. Ze nam afscheid van elke kamer. In het gure regenweer vulden we de shuttlebusjes van het Days-inn motel om naar de luchthaven te vertrekken. Een lange reis-2-daagse was begonnen.

Op de luchthaven van Cleveland kwam DS met mondjesmaat toe. Net een 'déjà-vue' gevoel... aja we hadden er een week geleden ook uren gewacht. Gelukkig konden we nu wel inchecken. Hier en daar wat bagage wisselen zodat alle tassen de 50 pounds niet overschreden. En dan... lap, vertraging... ah nee hé! Maar dat vormde geen probleem voor de volgende vluchten, ppff, uiteindelijk toch de gate in, het vliegtoestel op, naar Newark.

Alle vluchten verliepen behoorlijk goed en volgens plan. Alle laatste dollarcentjes werden opgedaan aan de talrijke luchthavenresto's. De vlucht Newark-Frankfurt had wel de luxe van een heel ruim aanbod aan tv-entertainment, zodat de slapenlozen hun tijdverdrijf makkelijk konde nvinden.
Naarmate de trip vorderde sloeg de vermoeidheid echt toe. Alle DS-leden lagen met bosjes te slapen aan de gate-wahtruimtes in Frankfurt. De laatste luchthaven was de hardste noot door het lange wachten op de verbinding naar Brussels Airport. Gelukkig hadden we dan al de zekerheid dat het thuisfront al heel nabij was... we konden er desnoods al te voet naar toe :)

Met een minieme 'Lufthansavertraging' kwamen we aan in het thuisland. Een eerste groepje van 9 had de wachttijd in Brussel doorgemaakt, wegens de groepsverdeling in de laatste vlucht. Ondertussen had de bus zich ook al aangemeld. De afstand tussen thuis en DrumSpirit werd steeds kleiner en spannender: wat zal onze thuiskomst geven na de vele wilde verhalen en immense interesse van het thuisfront?

België was groener geworden, maar de files in de hoofdstad waren nog steeds hot. Het was ook duidelijk dat de zomer lonkt alhier: de zweetgeurtjes vierden hoogtij in de hete bus! Groot-Bijgaarden, Aalst, Gent, Waregem... Deerlijk, afrit Kortrijk ring, A19, Menen... Aaaahhhhhh, spannenddddd!

We spraken af om de bus te laten doorrijden tot het clubhuis zonder de leden, die van om het hoekje te voet de thuismenigte zou tegemoet komen.... Verrassing! En ook een kwestie om de emotionele waarde te respecteren :)

De bezoekersauto's stonden al tot over de bocht geparkeerd. Als een blauwe Hypnotia-kudde verschenen we van achter de hoek voor de vele ouders, familie, vrienden en sympathisanten. Meteen werd er naar elkaar toe gelopen en konden de intense ontmoetingen en omhelzingen de vrije loop gaan. In alle drukte van de menigte, pers, fotografen, auto's, bus, bagage en tranen konden we een groot spandoek aanschouwen aan het clubhuis met: WELKOM THUIS! Moh, er ligt ook ne rode loper! Het thuisfront had zich goed voorbereid voor de warme & hartelijke ontvangst. Het weerzien en de ontmoeting was een overweldigende gebeurtenis! Alhoewel we niks tekort gekomen waren in die 14 dagen en de gekste en overgetelijkste dingen hadden beleefd, was het terugzien heel innemend! De blauwe shirtjes zag je overal obsorberen in het enthousiaste publiek.

Na de groepsfoto's voor de kranten en de plaatselijke fotografen werd de tapkraan opengedraaid en werden er Belgische frieten à volonté geserveerd om de thuiskomst te vieren! Het clubhuis zat stampvol en er heerste een gezellige en aanmoedigende sfeer met dolenthousiaste ouders en familie. Er werd flink nagepraat. En de jetlag? Die werd even vergeten...

Eén ding is zeker: ons USA-WGI 2010 project is meer dan geslaagd op alle vlak. Alles wat we meegemaakt hebben was buiten alle verwachting en telkens in positieve zin... of er werd iets positiefs van gemaakt (dankzij ook onze Amerikaanse vrienden). De groep is er rijker (in de zin van ervaring) en sterker door geworden. Oogkleppen zijn opengezet, motivatie is aangescherpt!

De waarden zijn ingevuld... DrumSpirit doet zijn slagzin "merk voor percussie" terug alle eer aan!
Dit hebben we alleen maar te danken aan de inzet van:
- alle leden die in welke situaties ook, alles op alles zetten om een/het doel te bereiken, belang hechtten om in groep iets te presteren dat meerwaarde biedt in het leven of in de muzikale carriëre én die 47 vrienden waren, de lange 17 dagen lang!

- alle staff- en instructieleden die de voorbereidingen troffen en de groep begeleidden doorheen alle repetities
- het bestuur en ouders die vertrouwen stelden en geloofden in de uitdaging en de meerwaarde van DrumSpirit voor zoon en/of dochter én daarbij ook de handen uit de mouwen staken!
- alle vrienden, familie en sympathisanten die onzen bleven/blijven steunen

Echt bedankt allemaal voor alle kippevelmomenten!

Uiteraard hopen we om met deze equipe verder te bouwen aan het DrumSpirit fenomeen!

Morgen beginnen we aan een nieuwe uitdaging!

PS: De heimwee duikt nu al op... eigenlijk mis ik nu al de gezelligheid en de domme vragen van de 47 DS'ers rond mijn gat die de deur van kamer 208 platliepen. Huisnr. 33 in de Menenstraat, Dadizele ontbreekt momenteel al deze DS-charme... Bedankt aan de trouwe lezers en de vele leuke reacties!

uw blogger Gio

+++ Vluchtinfo 4 +++

DrumSpirit is geland op Frankfurt luchthaven!

Om 9u07 precies raakte vlucht CO 50 de Duitse grond. Een vlotte vlucht met een overaanbod aan tv-programma's liet de tijd vlug passeren.

Nu is het wachten op de aansluitingen naar Brussels Airport, uurschema te vinden in het BLOGbericht +++ Vluchtinfo 3 +++

Het kort in...

Tot straks!

+++ Onthaal +++

Wie komt ons in de armen sluiten bij onze thuiskomst dinsdag 27 april om 19u00 aan het DS-clubhuis?

Church day 15

zondag 25 april 2010

Voor de eerste keer zijn we blij dat het weekend voorbij is... inderdaad we vliegen morgen terug naar huis... euch... als alles goed gaat BTW. Dit is trouwens ook voorlopig het laatste BLOGbericht, tenzij de vluchturen veranderen, dan volgt er ook een update: hou de BLOG dus in de gaten komende uren en dagen!

Vandaag hadden we een afspraak in een protestantse kerk (Garofalo's gemeenschap) voor een zondagse plechtigheid. Dit als waardering voor alle sympathie die we van hen gekregen hebben deze week. We waren het hen enigszin verplicht... toch een kleine opoffering om op zondag om 7u30 op te staan.

De eerste viering om 9u00 (inderdaad er was ook een tweede om 10u30, wegens -toch wel- de grote opkomst) had een goed gevulde kerk, mede dankzij DrumSpirit. De Protestantse viering wordt in gewone burgerkledij opgedragen met moderne zangliederen. De communie kwam al heel vroeg, terwijl de preek op het einde werd verteld. Allemaal een beetje anders dus, maar toch ongeveer hetzelfde... De hosties waren een soort aperitiefnootje dat iedereen doorgeschoven kreeg, alsook Jezus' bloed -druivensap- kreeg elk in een miniglaasje aangeboden. Slik en 't was weg. Geef mij maar de echte plakkerige hostie die gehemelte en tong aan elkaar doen kleven.

Daarna konden we net als in de films buiten in de zwoele middagzon wat gezellig napraten met wat oudere Amerikanen over het wel en wee over onze situatie en het Belgenland, terwijl de DS- ouders alles in het werk stelden om friteuzen bij elkaar te krijgen om het Vlaamse voedsel te prepareren. Het duurde wat lang, want de infrastructuur was niet ideaal om frieten massaal te gaan bakken. De leden hielden zich wat bezig met basketten, iPotten, fotograferen, mekaar ambeteren, zagen,...

Toen het etenstijd was, werd duidelijk dat de inspanning meer dan de moeite geweest was: de kost was mmmmm...! Ook de Amerikanen genoten met volle teugen en namen zelfs een doggiebag mee naar huis.

Tijdens de immense familie afwas werd er naarstig verbroederd, het DS-artikel geconsulteerd in de plaatselijke krant, gedessert én werd de kerk overrompeld door ADHD-DS-muzikanten. De goedgelovigen die onder de kerkruimte wisten niet wat ze te horen kregen doorheen de houten skeletbouw: drum en bass van de harde beats daverden naar beneden. Maar de kids amuseerden zich en dat mocht! Op den duur zat bijna iedereen te genieten van het geïmproviseerd concert...

Met hopen 'left-overs' gingen we midden de namiddag terug naar het motel, voor de laatste keer met de Church busjes... even genieten!?

Vroeg thuis om ons voor te bereiden op de terugtocht en om nog wat na te genieten en een laatste kringmoment te houden. Ook Arnaud werd nog eens met een cadeautje in de bloemen gezet met de geboorte van zijn kersverse Timeo.

Had ik nu met een pen geschreven, dan had de blauwe vloeistof wellicht zijn laatste druppel gegeven... Toch eindigt het verhaal hier niet, eens thui,s hebben we nog massa's vertelsels voor de thuisblijvers in petto. Vraag ernaar en graag tot in de Nijverheidslaan 6B!

What's next?

Je dagelijkse verslaggever,
Giovanni

PS: hou de BLOG in de gaten voor eventuele praktische updates!!

Satur day 14

Zaterdag 24 april 2010
Heerlijk! Weinig beleefd vandaag. Weinig te vertellen. Een korte blog vandaag. Eens vroeg in bed met andere woorden. Het kan ook eens meer dan voldoende zijn: niksnutten!

Eerlijk? Het wordt lastig. De laatste dagen van een extra onvoorziene week, de laatste loodjes, we hebben het bijna gehad. Iedereen kijkt uit naar die verlossende vlucht naar huis, die warme ontvangst, de oude bekenden. Desalniettemin blijft de sfeer bijzonder goed, dankzij iedereen die zijn steentje bijdraagt om het beste ervan te maken. Daaraan kan je zien dat DrumSpirit met alle leden al veel watertjes hebben doorzwommen en over heel veel discipline en teamspirit beschikken om dergelijke situaties onder controle te houden. Bedankt aan allen voor die 'geest' ;))

Nog even terugkomen op het niksnutten: Ik ga wellicht de vrouwelijke ouders op mijn dak krijgen als ik niet vermeld dat zij eigenklijk wel fameus gewerkt hebben vandaag! Zij hebben bijna een hele dag de voorbereidingen getroffen om de luch van zondag Vlaams te ruiken. Met de familie Garofalo's deden zij boodschappen en prepareerden ze 'Belgian Fries with Meatballs in Tomatosauce' of op z'n Vlams: 'Fritn mè gekaptbolln in tommattesause'. Benieuwd wat ze ervan gaan vinden!

's Avonds konden we voor het eerst naar de kerkgemeenschap/gebouw van de Garofalo's zelf in Medina voor het dinner (Voorgaande dagen was dit een veel grotere gemeenschap in Middleburg Heights).
Heel landelijke deze keer. Op de hoek van de straat een gezellige typisch houten country-style. Iedereen de Churchbusjes uit en de 'kelder' van het kerkje binnen voor een macaronimaaltijd, verzorgd door een nieuw koppel die ons dierbaar was. De sfeer is er veel intiemer en familiairder.
Na het eten konden we naar boven (eigenlijke kerk) om een kijkje te nemen in de gebedsplek. Bankjes, raampjes, houtwerk, klokkentouw, valse vleugelpiano, gebedsboekjes (euch, -boeken), altaartje,... kolonistennostalgie. Maar: ook basgitaar, elektrische gitaar, versterkers alom, keyboard én elektrische drumset ware ner aan te treffen... alsof er iedere zondag een rockband de liefelijke viering opluisterd.

Een natuurlijke aantrekkingspool voor onze muzikanten: er werd algauw een ensemble samengesteld die enige muzikalititis teweeg bracht en iedereen stil kreeg op de banken. Artiesten als Camille, Geert, Domien, Bernd, Tijl, Steven, Lowie, Bert, Bart en Jens passeerder de revue. De ene al innemender dan de ander. Maar allen al even gezegend... hahaha...
Gelukkig dat er geen Christus aan het kruis hing achter het altaar, anders was ie eraf gevallen...

Na het bezoek was het tijd geworden om huiswaarts te keren. Van niksnutten (sorry Bea, Dorine, Micha en Ingrid) wordt je ook moe!
Busjes in, busjes uit, busjes terug, kamertje in, kamertje uit, praatje hier, praatje daar, filmke peuzelen, en dodo...

Morgen de laatste volledige! Laat ons hopen.

Wat zei ik? Korte blog?

+++ Vluchtinfo 3 +++

Vluchten terugkeer DrumSpirit USA-WGI project
- vertrek Cleveland: maandag 26 april
- aankomst Dadizele: dinsdag 27 april

CO50 Cleveland (US) -> Newark (US): 14u45 -> 16u25
CO50 Newark (US) -> Frankfurt (D): 19u30 -> 9u25

----------------------------------------------------------

LH4576 Frankfurt (D) -> Brussels (B): 13u00 -> 13u55 (groep 1)
LH4580 Frankfurt (D) -> Brussels (B): 15u50 -> 16u45 (groep 2)

----------------------------------------------------------

Noel Tours Brussels -> Dadizele: 17u30 -> 19u00 (allen)
(uren nog onder voorbehoud: hou de blog in de gaten!)

We doen een oproep aan alle ouders, vrienden en familie om de groep te verwelkomen op dinsdag 27 april om 19u00 in het DrumSpirit clubhuis.
Geen afhaling in Brussels Airport graag!

Dodge day 13

vrijdag 23 april 2010

Vandaag namen we even een break in vooraf geplande activiteiten. Iedereen kon zijn eigen ding doen. Alles op het gemak, genieten alweer van ee nwarme lentedag. Er was wel de mogelijkheid om eventueel naar de Westerfield Shopping Mall te trekken in zuid Cleveland met de hotelshuttle. Het voorstel lokte veel enthousiastelingen. Met 3 shuttles gingen we er heen.

Een laatste shoppingkans of windowshopping, voor de kleine budgetten. De enkelingen thuis genoten van een lange slaap of luieren in het grasperkje voor het motel.

De shoppinggigant deed hier en daar gouden zaakjes. Toen we moe- en uitgekeken waren keerden we rond 15u30 terug om er het dinner van Janet te verorberen. Dit is inderdaad wat vroeg om rosbief met wortelen en patatjes naar binnen te spelen... maar om 17u00 had we een afspraak om een Dodgeball kampioenschap te gaan spelen in de kerkgemeenschap van Renee.

Het eten moeten we hier dikwijls echt naar binnen duwen om geen overschotten te hebben...

Het Dodgeball spel kan je goed vergelijken met het Vlaamse jeugdverenigingdspel 'Tussen 2 vuren': in 2 ploegen probeer je elk zoveel en zo snel mogelijk de tegenpartij uit het veld te gooien met 3 ballen. Naast de tientallen ploegjes van de gemeenschap, had ook DrumSpirit gezorgd voor 5 teams (4 jongenteams en 1 meisjesteam). Elk in z'n eigen plunje en teamnaam: de Dynasty's, de gekleurde potloodjes, de Muscles van Brussels, Les Jens Touristiques,...

Na een ruime opwarmtijd konden we aan de slag in de competitie. Het werd gauw duidelijk dat de andere teams heel goed getrained waren in het spel. De groepen van DS moesten hun beste pijlen bovenhalen om de rondes te overwinnen. Maar er werd niettemin hard gewerkt en stevig 'teruggevochten'! Iedereen smeet zich volledig.

Als pauze en intermezzo kan iedereen naar hartelijklust 'Gods' pizza eten en een kleine bezinning meemaken met enkele aangrijpende getuigenissen van jongeren over hun geloof en de waarde van hun God in hun leven... Zware paté zulle!

Dodgeball part II. Helaas kon slechts 1 ploegje doorstoten naar de Dodgeball-finale en zelfs de overwinning halen: onze meiden van het Dynastyteam! Demphy, Sharon, Freya, Jenna, Janske, Lien en Camille schoten onverwacht de hoofdvogel en gingen aan de haal met de gouden plak of in dit geval een rozen shirt met de titel... De jongens hypeten he thele gedoe wat en zo werd het spel terug een feest voor DrumSpirit!

In de terugweg naar het motel werd gretig gezongen in de Churchbusjes op de radiomuziek... die soms niet altijd even katholiek was ;)

Niet dat we altijd zoveel doen op een dag, maar toch is iedereen op het einde echt moe... de vakantie kruipt al goed in de kleren!

Morgen al zaterdag... we naderen datum van vertrek... courage!

Zoo day 12

donderdag 22 april 2010

Reisbureau Garofalo had vandaag terug de Churchbusjes opgevorderd om een bezoek te brengen aan de Cleveland Metroparks Zoo.

Na het ontbijt konden we om 10u00 de kolonne aan busjes en auto's opstappen die op wacht stonden voor het hotel. Terug enkele nieuwe vrijwilliger werden opgetrommeld om met de busjes te rijden.

Die bracht ons naar een ander deel van Cleveland waar vogels, apen, olifanten, luipaarden, leeuwen, vissen en reptielen baas waren. De Cleveland zoo! Het dagpakket was terug compleet: tickets en lunch all-in. Hoe ze 't geregeld krijgen, we weten het niet... maar het heeft ons geen 'roeste Frank' gekost... gelukkig!

In een fris lenteweertje konden we genieten van outdoor en indoor dierenplezier. Treintje nemen, boomhut wandelen, karikatuur laten schetsen, aapje aan raampje roepen, het kon er allemaal! Heel schoon allemaal, maar Paradisio of Planckendael kunnen heel zeker mee concureren!

's Avonds hadden we nog een pizza-avond tegoed van de mede eigenaar het motel zelf en kwam op de koop toe ook Janet (zie eergisteren) aanzetten met een Vlaams stoofpotje patatjes, appelmoes, worteltjes en een soort rosbief.... Slik! Wanneer gaan we dit opeten?

Het is prima allemaal, maar het is weer op z'n Amerikaans: een beetje erover! Straks moeten we nog maalgetijden bijvinden of tijd bijsteken om alles op te krijgen of te plannen... gekke mensen zijn het ja! Maar wel hele hele hele lieve natuurlijk :)

Buikje rond, programma van morgen eens overlopen (eens een vrij keuze...) en verder gezellig nagenieten in de kamer: wasje plasje, klopje deurke, vraagskes beantwoorden, filmke kijken, potje of snoepke pakken, supermarktje doen,...

het was eens een eenvoudige vandaag: slapen, eten, zootje, eten, slapen. Het mag ook wel eens.

Tot morgen!

Christian's day 11

woensdag 21 april 2010

Eerlijk gezegd, de week vliegt snel... gelukkig maar! Hoe amusant, gastvrij en nieuw het allemaal wel mag zijn, toch kijken we uit naar de thuiskomst... Soms vergeten we -hoe goed de opvang ook mag zijn in deze extra week- dat we eigenlijk ver ons spaarboekje te buiten aan het gaan zijn.

Hoe goed we de budgettering ook geregeld hadden, verrassingen en extra's zijn er altijd en overal. Zodoende zijn de reserves uitgeput. De "ins" en "uits" op ons rekenblad zijn jammergenoeg allang niet meer evenredig. De extra hotelkost is daar de grote boosdoener.

Er is voor DrumSpirit ook leven na het USA-WGI verhaal. Het project moet eigenlijk een grote stimulans genereren voor een nog groter enthousiasme bij de leden, een nog betere uitbouw van onze organisatie en een gevestigder waarde in de percussiewereld. De financiële schade van de vulkaanblokkade zou deze energie op de helling kunnen plaatsen. Daarom hopen we dat we via één of andere manier het financiële gat kunnen dichtrijden... Ideëen zijn welkom...! Dankje!

Dit even ter zijde, doch belangrijk naast alle glamoureuze vertelsels en avonturen op deze blog.

--------------------------------------

De zonnige warme dag bracht ons vandaag terug een hoop nieuw voedsel en entertainment.
Moeder Garofalo voorzag een meer typisch Vlaamse broodjeslunch met salami, kaas en broodjes, meer dan genoeg én lekker.

In de namiddag hadden we terug de mogelijkheid om te gaan sporten en zwemmen in het nabijgelegen mooie sportcentrum van Middleburg Heights. Zwemmen, fitness, sauna, Turks stoombad, hotpool, glijbaan, ... all in one!

In de vroege avond konden we genieten van een gratis thuisgebracht dinner van een Italiaans restaurant "Olive Garden" van next door. De pasta met tomatensaus, slaatje met croutons en beverages gingen er vlotjes in. Alweer mama Renee Garofalo die het voor mekaar had gekregen. De familie is goud waard. Maar als wij hen dat zeggen, verwijzen zij naar 'God' die ook hen de mogelijkheden geeft dit te doen... Klinkt belachelijk? Wij beginnen er alvast ferm in te geloven!

Ik vrees dat we die naam nog vaak gaan vermelden, want hun bezorgdheid is entertainment en eten, dat is wellicht hun hoofdtaak binnen het gezin deze week. En daarover is zeker geen tekort van dezer dagen! We gaan nog dagen tekort komen... ;D

Het memorable event van de dag zal wellicht de "Wednesday Nite live" zijn. Niemand wist waaraan we ons konden verwachten, al hadden we wel iets Christelijks in het achterhoofd. Om 18u00 kwamen 3 prachtige Pausmobielen met 'Grace Church' ons ophalen... dit sprak boekdelen. Na een kwartier rijden kwamen we aan in een Christelijk gemeenschapcentrum waar tal van activiteiten plaatsvonden. Wij waren uitgenodigd en/of te gast op een spirituele/godsdienstige jongerenavond dat opgeluisterd werd door God-bless us-songs van een jongerenrockband.

De Belgen werden er hartelijk verwelkomt en er werd tussendoor ook een Belgisch vragenkwisje afgestoken voor de gelovige jongeren. Wie aan één van onze tafels zat werd het vragenlijstje peanuts.

Heel verrassend hoe men hier jongeren nog enthousiast krijgt voor bijbelse thema's en hen als het ware brainwashed met een boodschap van de Heer die een jonge predikant overtuigend bracht. Al rechtstaand zong iedereen uit volle borst mee met de liederen en kwam men knielen en bezinnen voor het podium van de rockband. Het leek als een secte, maar eigenlijk is het een heel andere en aparte manier van gemeenschap vormen rond het geloof.
Na de ceremonie -of hoe je dat ook heet- konden enkelen DS'ers hun ding kwijt op het drumstel en het keyboard. Meteen hadden ze de tent met zich mee... Helaas stonden de pausmobielen ons op te wachten voor de terugrit.

Niet iedereen was enthousiast over wat ze meegemaakt hadden. Maar iedereen was het eens dat het alweer iets unieks was...

Oja, nog iets unieks:
Onze Franse bassdrummer Arnaud is vandaag (ondertussen al 22 april) papa geworden van een flinke en gezonde jongen genaamd Timeo. Door de omstandigheden moest de mama -in het Parijse- zonder het bijzijn van haar man bevallen. Dikke proficiat!

Zo gaat het leven hier dag na dag.

+++ Contactinfo +++

Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo?

Alle leden zijn te bereiken via volgende info:

Days Inn Motel

Middleburg Heights, OH 44130

tel +1 440 243 2277 of 001 440 243 2277

kamers:

208: Didier, Gio, Sibert, Robbe

213: Stijn A, Matthias, Niels, Lowie

217: Freya, Jo, Camille, Janske, Jasper

218: Jenna, Jorick, Stijn DM, Sharon

216: Geert, Domien, Jaron, Seppe

211: Lien, Jens, Bart, Steven

215: Fredje, Morgan, Arnaud

214: Jonathan, Kenny, Axel, Maarten

221: Tijl, Bernd, Louis, Demphy, Bram

219: Dorine, Luc, Bea

210: Micha, Geert, Lieven, Ingrid

Je kan alleman best bereiken tussen 17u00 en 00u00 Belgische tijd (11u00 en 18u00 Cleveland tijd).

We vragen wel geen misbruik te maken van de bereikbaarheid, zodat we een callcenter kunnen vermijden... We kunnen ook niet beloven dat de leden ook altijd op de kamer zullen zijn wegens de geplande activiteiten tijdens de namiddagen/avonden.

Lazy organisation day 10

dinsdag 20 april 2010
Gaan we vandaag gratis Belgische kost eten? Euheu, Jawel! Nieuwe verrassingen hangen in de lucht...

Toch is vandaag wat 'bedhangerig' begonnen met een melkzonnetje. Totdat "VTM heeft gebeld voor een reportage" weerklinkt in de kamer... de dag schoot in gang!

Al gauw bleek dat het een 'regeldagje' zou worden. Vluchten moesten bevestigd worden, medische instanties moesten opgespoord worden voor extra medicatie, eten regelen, activiteit opzetten, wasje en plasje doen, enz...

Voor de lunch konden we teren op de vele restjes van gisteren op de ranch, een maaltijd uitgespaard.

Terwijl de leden in de namiddag wat verderop gratis konden gaan zwemmen in een niet onaardig zwembad, konden de verantwoordelijken en ouders de praktische kanten regelen.

Gelukkig blijft de moeder Garofalo dicht in de buurt om onze dagen te kleuren. Ze gaat tot het uiterste voor onze groep:

- gratis zwembeurten regelen

- een Italiaan aanspreken voor het leveren van een gratis Italiaanse maaltijd met alles erop en eraan

- sportwedstrijden bezoeken en organiseren

- gratis musea bezoeken

- broodjes maaltijden met beleg versieren

en het lukt haar aardig met de hulp van de Christelijke gemeenschap rondom haar..

Vandaag duikt plots ook Janet Kirkpatrick op die ons zag op de Amerikaanse televisie en ons maar al te graag een handje toesteekt bij de financiering van eten en doktersregelingen.

Zij schonk ons vandaag gratis visites bij een dokter en medicatie -na een hoop telefoontjes- en ging met de ouders inkopen doen om bij haar thuis Vlaamse kost te bereiden: puree met worst en erwtjes & worteltjes. Iedereen genoot van het diner met volle teugen.

Janet had dus op haar verjaardag een halve dag verlof genomen om ons te helpen in onze noden. God bless her!

Met ronde buikskes nestelen we ons in de kamers en houden ons gezellig bezig voor de TVbuis, een partijtje vechten op de dubbele bedden, de laatste roddels van Jo en Freya te aanhoren, wispelturige ondernemende jongelui in bedwang te houden of de blog van DrumSpirit up te daten ;) (met de MNM lifestreamradio op, heerlijk!)

Op naar de volgende dag...

DrumSpirit stranded day 9

maandag 19 april 2010

DrumSpirit staat bekend voor zijn uitdagend karakter. Dezer dagen is er immers geen gebrek aan dergelijke toestanden. Het percussion ensemble zit momenteel tot minstens maandag 26 april vast in Cleveland, OH, door de Vulkaanstoftoestanden in Europa. We vallen van de ene verrassing in de andere. Daarom hebben we beslist om deze blog levende te houden zodat ook het thuisfront kan meeleven in onze avonturen.

Toen we gisteren (zo 18 april) in de luchthaven van Cleveland aankwamen werd gauw duidelijk dat de situatie van het natuurfenomeen en het luchtverkeer heel ernstig was. Eerst drong de cancelling niet goed door, maar toen kwamen de massa's vragen naar boven en werd al heel gauw duidelijk dat we een tweede deel aan onze toer mochten knopen.

Omdat de eerste binnenlandse US-tussenvlucht naar Newark geen oplossing was wegens de ophoping van gestrande reizigers daar, besloten we om in Cleveland te blijven. Het Days Inn hotel nabij de luchthaven werd onze thuis voor de komende dagen. Misschien niet de goedkoopste oplossing, maar wellicht de meest voor de hand liggende in dergelijke situatie. Een busje van het motel bracht ons in 4 keer ter plaatse.

Door de woelige dag van afreizen, wachten en bemiddelen had de groep grote honger en werd gereserveerd bij een Chinees om aan een zacht prijsje DS te voederen. Het verhaal van de gestrande arme Belgen deed de ronde in het restaurant. Algauw pikte een gezin uit het nabije Medina in op de situatie. Zij hadden te doen met ons en nodigden ons uit op hun kleine ranch voor wat ontspanning en een cook-inn. Het overviel ons, maar 'waarom niet' dachten we. We hadden niks te verliezen, alle aanbiedingen waren welkom om de komende week in te vullen. Benieuwd!

Maandagmorgen. Zonnige morgen. Uitgeslapen van de voorbije vermoeiende dagen. Op het gemak een ontbijt meepikken van het motel en lekker nog wat chillen op de kamer. Om 13u00 kwam een typisch school-parochie-"Church"busje van Medina ons afhalen aan het motel om ons te brengen naar de ranch. De sfeer zat er meteen goed in: al zingende met enkele kampvuurliedjes reden we richting de familie Garofalo. De rit eindigde in een landelijke omgeving vol villa's in prachtige uitgestrekte tuinen.

Toen we aankwamen op de eindbestemming stond een televisiezender ons op te wachten. Huh? Is dat voor ons? Bleek dat de familie de hele regio had ingelicht van ons probleem en het verblijf in de regio. De lokale TVzender kwam van ons en de barmhartige familie een reportage draaien.

Onze eerste minuten op de prachtige uitgestrekt domein werden ingeleid door de ouders van de familie en tegelijk vastgelegd op tape. Iedereen van DrumSpirit kon volop genieten van sport en spel, vissen, eten en drank, internet, Wii, enz... Het huis van de Garofalo werd een open huis. Didier en Tijl werden even voor de camera gesleept voor een interview om een woordje te placeren bij onze situatie. Alsof het nog niet voldoende was, kwam in de namiddag een fotografe ook nog een foto nemen voor een artikel in de lokale krant.

Niemand kon hun gastvrijheid geloven. Dit kennen we niet in België klonk het telkens. Niettemin genoten we ervan.

In de vooravond keken we vol spanning naar de reportages die werden uitgezonden op de lokale ONN tv zender en op de nationale ABC channel 5. Alweer konden we onze ogen niet geloven dat we met DS op 2 Amerikaanse zenders te zien waren. De verrassingen bleven maar komen... wetende dat alles voortspruit uit toevalligheden.... man man man...

Aansluitend mochten we -na, jawel, een tafelgebed- aanschuiven aan een rijk gevulde dinnertafel dat familie en vrienden uit de buurt hadden klaargemaakt voor ons. Groenten, ovenschotels, lasagne, bbq en desserts à volonté, niet te overzien! Alweer ongelooflijk... even knijpen in de wangen... nee, het is geen droom!

Om de dag af te sluiten stelden wij ook nog eens het product "DrumSpirit" voor aan de hand van enkele showfilmpjes op het internet én konden we nog genieten van wat kampvuur en de kinderen die zelfgemaakte raketpijlen afschoten.

De terugtocht naar het motel gebeurde met tientallen opgebelde wagens die tevens ook gevuld werden met voedselrest, bijna genoeg om de volgende dag mee door te brengen... Op de kamer werd er nog druk nagepraat over de onvergetelijke dag en gastvrijheid!

Jezus allemachtig, wat gaan we nog allemaal meemaken...

+++ Meeting voor thuisblijvers +++

Infoavond -stand van zaken- over het USA-WGI project, de verlenging...

Dinsdag 20 april om 19u00 in het DS clublokaal.

+++ Vluchtinfo 2 +++

18 april 2010 - 16u50
Beste ouder, symphatisant,
Helaas DrumSpirit zit vast op Amerikaanse bodem als gevolg van de Ijslandse stofwolk die de luchtvaart in Europa platlegt. Onze thuisbasis is momenteel een Days Inn Motel in Cleveland.
Zoals het er nu naar uitziet is de eerstvolgende vlucht in Newark (New York) voor de volledige groep voorzien op maandag 26 april, thuiskomst in Brussel -via Frankfurt- op dinsdag 27 april.

Gelieve alle instanties van de jonge DS'ers of werkenden te melden aan school of aan de werkgever.

Gelieve ook deze blog in de gaten te houden voor nieuwe updates en onnodige telefoontjes naar het noodnummer te vermijden.

Komende uren zoeken we verder uit hoe we deze bizarre situatie zo goed mogelijk kunnen afhandelen en de teamgeest erin te houden... ;)

Indien je deze boodschap goed hebt ontvangen, gelieve dit onmiddellijk te bevestigen via mail naar virginie.dequae@telenet.be
Virginie is momenteel de lijflijke contactpersoon omtrent de vluchtperikelen.

dank voor je medewerking en graag tot gauw!
het USA-WGI team

+++ Vluchtinfo 1 +++

Door de Ijslandse stofwolk-situatie is onze vlucht naar huis momenteel onzeker en/of vertraagd.

Op dit moment hebben we geen extra informatie beschikbaar dan wat er door de vluchtinstanties wordt medegedeeld.

We volgen dit op de voet en proberen het thuisfront snel op de hoogte te brengen via deze blog!

Wees niet ongerust, we doen al het nodige om veilig en wel thuis te geraken. School en werkinstanties kunnen misschien wel al ingelicht worden van de eventuele vertraging... http://www.brusselsairport.be/

Finals day 6

vrijdag 16 april 2010

De grote dag is aangebroken... Het eerste en enige percussion ensemble uit België/Europa speelt op de finale van de WGI Independent A World Championships in Dayton, Ohio!

De dag starte terug schitterend, volle zon, maar verdacht zwoel. Op het programma stond in de voormiddag nog een repetitie, in de namiddag vrij en het opsnuiven van de sfeer rond de University of Dayton Arena (plaats van gebeuren) én in de avond de finale.

De laatste repetitie ging door op een parking lot in de nabijheid van de UD Arena. De 'DS-drive' zat er goed in... helaas werd de repetitie vroegtijdig afgebroken door het plots opzettende slechte weer. Ook de omringende ensembles moesten hun boeltje opkramen.

Er zat niks anders op dan vroegtijdig naar de Arena te trekken en er de Open en World klasse te gaan bewonderen in hun parking lots en halve finales. Niettemin heel boeiend natuurlijk. Voor het eerst konden we ook de Belgische driekleur aanschouwen in de Arena naast de vlaggen van de VS, Canada, Japan en Nederland (voor colorguard). Heerlijk om te weten dat de Belgische wapper er hangt voor DrumSpirit voor duizenden internationale toeschouwers... echt machtig!

's Avonds om 19u00 was het opstellen geblazen voor de warming-up op de parking lot. De spanning steeg voor ons grote moment. Nu en dan passeerde een cameraploegje om beelden te schieten van de Belgen en alsook enkele groupies-groepjes. Ook die parking lot opwarming gaf al een speciaal en eervol gevoel... van we horen derbij!

8.45 pm We vertrokken naar de gate. Het hele getrek dwarst de UD parking en gaat zich opstellen voor het grote gat van de coulissen. Enkele minuten later daalde DrumSpirit in grote spanning de steile helling af naar de wedstrijdvloer. Een laatste 'peptalk' en hup, van achter het zwarte gordijn de Arena in... Gelukkig was ook het publiek talrijker aanwezig op de finale. Alweer klinkt in de aankondiging "DrumSpirit Dadizele Belgium".

De show verliep als nooit tevoren. De adrenaline was ook ten top... Iedereen had de vibe te pakken en gaf zich volledig.

De show was terug in een flits voorbij en de smile was op iedereens gezicht te lezen: een teken dat het geweest zot was ;) Eens buiten de coulissen waren de emoties en omhelzingen groots. Een gevoel van YES!, bedankt aan allen voor de geweldige tijd, dank voor het bereik van de geweldige prestatie. DrumSpirit is niet voorbij, maar het hoogtepunt van het seizoen is alleen maar een stimulans voor meer van dat!

Vlug de truck inladen en opstellen voor de retreat.

Ook de retreat (finale moment en puntenmededeling van de avond) had ook iets speciaal. Alle deelnemers in rijen opgesteld in volle uitbundigheid in kolom naar het wedstrijdterrein voor de uitslag. Daar werden we onthaald in met een lichtshow en de spotlight. Eens alle groepen op het veld werden de nrs 10 tot 4 genoemd. Verrassend werd DrumSpirit 6de in ex-aequo met River City Rhythm met 87.50 punten. Verrast, in het feit dat we wat gezakt waren in punten en in plaats, terwijl we naar gevoel een betere performance hadden neergepoot. Maar ja, de jury heeft het laatste woord... Niettemin een unieke prestatie voor een Europese groep die de uitdaging aandurfde. DrumSpirit liet zowaar 14 Amerikaanse collega's achter zich!

Alle leden van DrumSpirit hebben een hoop bagage opgedaan en hun oogkleppen kunnen opentrekken. WGI was en is een stimulans om verder te gaan...

Taak volbracht! We hebben alles meegemaakt wat we konden meemaken, we zijn trots, uiterst trots! We hebben de pluim op de hoed en de eer opgestreken voor het Vlaamse land. Een heerlijk gevoel om de dag mee af te sluiten en een welverdiende avonddrink en nachtrust tegemoet te gaan.