Zaterdag 24 april 2010
Heerlijk! Weinig beleefd vandaag. Weinig te vertellen. Een korte blog vandaag. Eens vroeg in bed met andere woorden. Het kan ook eens meer dan voldoende zijn: niksnutten!
Eerlijk? Het wordt lastig. De laatste dagen van een extra onvoorziene week, de laatste loodjes, we hebben het bijna gehad. Iedereen kijkt uit naar die verlossende vlucht naar huis, die warme ontvangst, de oude bekenden. Desalniettemin blijft de sfeer bijzonder goed, dankzij iedereen die zijn steentje bijdraagt om het beste ervan te maken. Daaraan kan je zien dat DrumSpirit met alle leden al veel watertjes hebben doorzwommen en over heel veel discipline en teamspirit beschikken om dergelijke situaties onder controle te houden. Bedankt aan allen voor die 'geest' ;))
Nog even terugkomen op het niksnutten: Ik ga wellicht de vrouwelijke ouders op mijn dak krijgen als ik niet vermeld dat zij eigenklijk wel fameus gewerkt hebben vandaag! Zij hebben bijna een hele dag de voorbereidingen getroffen om de luch van zondag Vlaams te ruiken. Met de familie Garofalo's deden zij boodschappen en prepareerden ze 'Belgian Fries with Meatballs in Tomatosauce' of op z'n Vlams: 'Fritn mè gekaptbolln in tommattesause'. Benieuwd wat ze ervan gaan vinden!
's Avonds konden we voor het eerst naar de kerkgemeenschap/gebouw van de Garofalo's zelf in Medina voor het dinner (Voorgaande dagen was dit een veel grotere gemeenschap in Middleburg Heights).
Heel landelijke deze keer. Op de hoek van de straat een gezellige typisch houten country-style. Iedereen de Churchbusjes uit en de 'kelder' van het kerkje binnen voor een macaronimaaltijd, verzorgd door een nieuw koppel die ons dierbaar was. De sfeer is er veel intiemer en familiairder.
Na het eten konden we naar boven (eigenlijke kerk) om een kijkje te nemen in de gebedsplek. Bankjes, raampjes, houtwerk, klokkentouw, valse vleugelpiano, gebedsboekjes (euch, -boeken), altaartje,... kolonistennostalgie. Maar: ook basgitaar, elektrische gitaar, versterkers alom, keyboard én elektrische drumset ware ner aan te treffen... alsof er iedere zondag een rockband de liefelijke viering opluisterd.
Een natuurlijke aantrekkingspool voor onze muzikanten: er werd algauw een ensemble samengesteld die enige muzikalititis teweeg bracht en iedereen stil kreeg op de banken. Artiesten als Camille, Geert, Domien, Bernd, Tijl, Steven, Lowie, Bert, Bart en Jens passeerder de revue. De ene al innemender dan de ander. Maar allen al even gezegend... hahaha...
Gelukkig dat er geen Christus aan het kruis hing achter het altaar, anders was ie eraf gevallen...
Na het bezoek was het tijd geworden om huiswaarts te keren. Van niksnutten (sorry Bea, Dorine, Micha en Ingrid) wordt je ook moe!
Busjes in, busjes uit, busjes terug, kamertje in, kamertje uit, praatje hier, praatje daar, filmke peuzelen, en dodo...
Morgen de laatste volledige! Laat ons hopen.
Heerlijk! Weinig beleefd vandaag. Weinig te vertellen. Een korte blog vandaag. Eens vroeg in bed met andere woorden. Het kan ook eens meer dan voldoende zijn: niksnutten!
Eerlijk? Het wordt lastig. De laatste dagen van een extra onvoorziene week, de laatste loodjes, we hebben het bijna gehad. Iedereen kijkt uit naar die verlossende vlucht naar huis, die warme ontvangst, de oude bekenden. Desalniettemin blijft de sfeer bijzonder goed, dankzij iedereen die zijn steentje bijdraagt om het beste ervan te maken. Daaraan kan je zien dat DrumSpirit met alle leden al veel watertjes hebben doorzwommen en over heel veel discipline en teamspirit beschikken om dergelijke situaties onder controle te houden. Bedankt aan allen voor die 'geest' ;))
Nog even terugkomen op het niksnutten: Ik ga wellicht de vrouwelijke ouders op mijn dak krijgen als ik niet vermeld dat zij eigenklijk wel fameus gewerkt hebben vandaag! Zij hebben bijna een hele dag de voorbereidingen getroffen om de luch van zondag Vlaams te ruiken. Met de familie Garofalo's deden zij boodschappen en prepareerden ze 'Belgian Fries with Meatballs in Tomatosauce' of op z'n Vlams: 'Fritn mè gekaptbolln in tommattesause'. Benieuwd wat ze ervan gaan vinden!
's Avonds konden we voor het eerst naar de kerkgemeenschap/gebouw van de Garofalo's zelf in Medina voor het dinner (Voorgaande dagen was dit een veel grotere gemeenschap in Middleburg Heights).
Heel landelijke deze keer. Op de hoek van de straat een gezellige typisch houten country-style. Iedereen de Churchbusjes uit en de 'kelder' van het kerkje binnen voor een macaronimaaltijd, verzorgd door een nieuw koppel die ons dierbaar was. De sfeer is er veel intiemer en familiairder.
Na het eten konden we naar boven (eigenlijke kerk) om een kijkje te nemen in de gebedsplek. Bankjes, raampjes, houtwerk, klokkentouw, valse vleugelpiano, gebedsboekjes (euch, -boeken), altaartje,... kolonistennostalgie. Maar: ook basgitaar, elektrische gitaar, versterkers alom, keyboard én elektrische drumset ware ner aan te treffen... alsof er iedere zondag een rockband de liefelijke viering opluisterd.
Een natuurlijke aantrekkingspool voor onze muzikanten: er werd algauw een ensemble samengesteld die enige muzikalititis teweeg bracht en iedereen stil kreeg op de banken. Artiesten als Camille, Geert, Domien, Bernd, Tijl, Steven, Lowie, Bert, Bart en Jens passeerder de revue. De ene al innemender dan de ander. Maar allen al even gezegend... hahaha...
Gelukkig dat er geen Christus aan het kruis hing achter het altaar, anders was ie eraf gevallen...
Na het bezoek was het tijd geworden om huiswaarts te keren. Van niksnutten (sorry Bea, Dorine, Micha en Ingrid) wordt je ook moe!
Busjes in, busjes uit, busjes terug, kamertje in, kamertje uit, praatje hier, praatje daar, filmke peuzelen, en dodo...
Morgen de laatste volledige! Laat ons hopen.
Wat zei ik? Korte blog?
7 opmerkingen:
Gio jij moet echt schrijver worden!!Zoals jij een tekst kan schrijven,het is gewoon een plezier om da te lezen.Bernd ik vond het niet erg hoor om vannacht om 4 u een berichtje te krijgen.Beter 1tje zo laat (of vroeg) dan geen.Tot dinsdag.Oef...al zondagmorgen nu.Nog 2 daagjes werken dan vrij voor de rest van de week,joepi!Grtz groetjes van de familie Coene!
het moet inderdaad niet altijd even druk zijn. Geniet van de laatste dag en wij tellen al een tijdje af naar dinsdag.
groeten
mama en papa
en de ganse familie
Geniet er toch nog maar een beetje van ;-). Jullie once-in-a-lifetime-experience is er echt eentje om nooit te vergeten en om boeken over te schrijven :p.
Courage!
Sammy
Nog twee keer slapen!!!
Hey daar allemaal,
Nog efkes op de tanden bijten en jullie kunnen in geuren en kleuren alles vertellen aan familie, vrienden of gelijk wie het maar wil horen (zullen wel een beetje tijd moeten vrijmaken). En wees gerust er zijn er velen die het ganse verhaal van voor naar achter willen horen. Wij wonen zover van Dadizele en ook hier worden veel vragen gesteld over hoe het jullie daar vergaat. Ik heb de indruk dat gans België op jullie terugkomst wacht.
vele groetjes en nu toch wel tot gauw
Chris en jan
Alé, Giovanni, wist niet dat jij al die verhalen in geuren en kleuren op dit blog schreef. Het is gewoon fantastisch hoe jij dat doet ! Ik stel voor om jullie avonturen te bundelen in boekvorm, foto's bij te plaatsen en die dan te verkopen. Wie weet wordt het een bestseller !
We zijn toch blij dat het begint in te korten en dat jullie weldra weer op Belgische bodem staan. Nog efkes.
't Zal toch wel moeilijk zijn om afscheid te nemen van die Amerikanen die een hart hebben gelijk een koekebrood ! Er zullen misschien wel een paar traantjes vloeien.
Geniet nog van jullie laatste dag, uurtjes... ... daar en wij wensen jullie alvast een goeie vlucht toe !
Groetjes,
pa en ma van Bart
Hallo ben hier toch nog ne keer,ik hoop uit de grond van mijn hart zo lang mogelijk de blog te kunnen lezen.Ik ga heel eerlijk zijn ,ik ga die drang om s'morgens de blog te lezen zo missen!!Nog 2 keer slapen.......het heeft lang geduurd maar toch is het daar bijna...veilige vlucht!
Een reactie posten